14 ΧΡΟΝΟ ΘΥΜΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ...

 Σε μία εποχή σαν αυτή που όλα επιτρέπονται και όλα κατακρίνονται το θέμα της ομοφυλοφυλίας δεν πάυει να είναι ζήτημα ταμπού. Αν και στο blog μου έχω ξανά ασχοληθεί με το εν λόγω ζήτημα, σήμερα το απογευμά έτυχε να διαβάσω ένα άρθρο στην free press εφημερίδα LIFO για τον άδικο χαμό του 14χρονου James στο Buffalo της Νέας Υόρκης. Το παιδί αυτό έβαλε τέρμα στη ζωή του, μετά από συνεχόμενες επιθέσεις στον χώρο του σχολείου και η αφορμή ήταν η σεξουαλική του προτίμηση!

Είναι τραγικό στις μέρες μας να ύπάρχουν τέτοια φαινόμενα βίας, σε μία εποχή που τα gay ή gay friendly bar ανοίγουν το ένα μετά το άλλο και που πλέον από όλα τα μέσα ενημέρωσης άτομα που έχουν τέτοιου είδους προτίμησεις προωθούνται και προβάλλονται διαρκώς. Η ομοφυλοφυλία είναι δικαίωμα λένε πολλοί, ωστόσο όλοι είτε κάνοντας πλάκα είτε με ταπεινωτικούς χαρακτηρισμούς το αποδοκιμάζουν. Άλλωστε, ανεξαρτήτως σεξουαλικής προτίμησης, οι σχέσεις των ανθρώπων είναι αρκετά δύσκολες από μόνες τους, πόσο μάλλον όταν αυτές γίνονται αφορμή για εκδήλωση σωματικής και ψυχικής βίας από άτομα χωρίς περιεχόμενο.

Η διαφορετικότητα αυτή του 14 χρονου μετέτρεψε την ζωή του σε μαρτύριο και τον οδήγησε στο να επιλέξει τον λάθος τρόπο για να απελευθερώθει. Πολλές φορές στο παρελθόν είχε παραπονεθεί για την βίαη συμπεριφορά των συνομιλίκων του μέσα από το δικό του blog, μέχρι που στις 9 Σεπτεμβρίου του 2010 αυτοκτόνησε στο δωματιό του. Με αφορμή αυτό το περιστατικό ξεκίνησε η διαδικτυακή καμπάνια κατά του ομοφοβικού bulling IT GETS BETTER. Είναι κρίμα που αυτό το παιδί έγινε η αφορμή για κάτι τέτοιο, αλλά τουλάχιστον ας ελπίσουμε πως κάποια μέρα ο κόσμος θα μάθει να δέχεται την διαφορετικότητα των άλλων και θα τη σέβεται περισσότερο και ας μην την ασπάζεται.

Αυτό απαιτεί πραγματική μόρφωση και άτομα χωρίς απωθημένα και φοβίες. Εγώ προσωπικά δε θα κρίνω το αν είναι σωστό ή όχι, αλλά σίγουρα είμαι αντίθετη σε οποιαδήποτε βίαιη συμπεριφορά και κακοποιήση ατόμων για επιλογές που δεν βλάπτουν κανέναν. Πραγματικά, είναι δυσάρεστο να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα στις μέρες μας, που υποτείθεται ότι πλέον υπάρχει κάποιος σεβασμό γύρω από κάθετι διαφορετικό. Ωστόσο, τίποτα στην ουσία δεν έχει αλλάξει... Η κοινωνία παραμένει υποκριτική και όλοι κλείνουν τα μάτια τους στο θέμα του ρατσισμού ή μόνο ψεύτικα παραδέχονται ότι πλέον οι εποχές έχουν αλλάξει, ενώ μέσα τους δεν αποδέχονται τίποτα.

Τέλος, είναι ένα θέμα που σίγουρα δεν μπορώ να το καλύψω σε ένα άρθρο, αλλά ούτε τέτοιες ειδήσεις θα πάψουν να υπάρχουν... Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ενημερώθουμε περισσότερο γύρω από αυτό το ζήτημα, γιατί η γνώση μπορεί μόνο να διώξει τις “φοβίες” μας γύρω από κάθε ζήτημα...

ΜΗΠΩΣ ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΧΩΡΑ;

Πως μπορεί να περιγράψει κάποιος το πότε μία χώρα καταρρέι; Πόσοι από εμάς έχουμε δει ταίνιες που έχουν ως υπόθεση την καταστροφή του κόσμου στο μέλλον που δείχνουν μία κοινωνία που πραγματικά έχει διαλυθεί και επικρατεί το χάος, λέγοντας όλοι μας ότι αυτά δεν συμβαίνουν στην πραγματικότητα; Ε να λοιπόν, που ήρθε η ώρα να δούμε ότι όλες οι ταινίες έχουν μία μεγάλη δόση αλήθειας... Το μόνο που χρειάζεται είναι να δεις το πως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα τώρα.

Ίσως να σας φαίνομαι μία ακόμα γραφική φιγούρα που ζει στην ελληνική πραγματικότητα και κλαίγεται για την όλη κατάσταση, Όμως, δεν μπορώ να μην γκρινιάζω, όταν πριν λίγες μέρες κόντευα να πεθάνω στην Σταδίου περιμένοντας ταξί ή όταν η σχολή μου αποφάσισε μέσα σε μία μέρα να πραγματοποιήσει τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου και μάλιστα δίνοντας προφορικά μαθήματα που δεν γίνεται να τα αποδώσεις σωστά χωρίς στυλό και χαρτί, καθώς έχουν ασκήσεις! Το πιο παράλογο όμως πράγμα στην όλη κατάσταση είναι ότι  η σχολή, θα κλείνει κάποιες μέρες λόγω απεργίας των μέσων. Ωστόσο, το πως κάποιος φοιτητής που μένει για παράδειγμα στους Θρακομακεδόνες θα μπορεί να έρχεται να δίνει τα μαθήματα του κανονικά μέσα σε αυτές τις μέρες που η μία απεργία διαδέχεται η μια την άλλη είναι κάτι που προφανώς δεν απασχολεί το όλο σύστημα...

 Αλλά ας απομακρυνθούμε από το εκπαιδευτικό κομμάτι και ας πάμε στην πιο γενική κατάσταση. Πως είναι δυνατόν να επιβάλλουν δυσβάσταχτους φόρους μέσω της ΔΕΗ, ενώ η ανέργεια αυξάνεται μέρα με τη μέρα και οι μισθοί κοντεύουν να φτάσουν στο χρηματικό ποσό που μας έδιναν σαν χαρτζιλίκι οι παπούδες μας;! Επιπλέον, η Ελλάδα πρωτοτυπεί ακόμα μια φορά φορολογώντας το ίδιο εισόδημα 3 φορές! Σίγουρα, αυτό αποτελεί μοναδικό φαινόμενο και συμβαίνει μόνο στη χώρα μας.

  Όμως, η κατρακύλα δεν σταματά εδώ... Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί μας προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας αποδείξουν ότι υπάρχει και πιο κάτω. Για αυτό αποφάσισαν να δημιουργήσουν και πρόβλημα στο σύστημα υγείας! Άλλωστε, τι να τους κάνουμε τόσους ηλικιωμένους; Δε μας χρειάζονται σύμφωνα με τους πολιτικούς μας... Για αυτό τους κόβουμε κάποια φάρμακα που δικαιούνται και την συνταξή τους την φτάνουμε σε εξευτελιστικά επίπεδα. Αν πάλι αντέξουνε, τότε θα έρθουν επιστήμονες να δουν τα μυστικά μακροζωίας μας, όπως είχαν κάνει παλιά στην Σύμη.

 Τέλος, θα ξαναγύρισω στο θέμα της παιδειας, το οποίο αποτελεί μόνιμο πρόβλημα αυτής της χώρας. Αν πας στα σχολεία τα παιδάκια πλέον δεν θα έχουν σχολική τσάντα αλλά δισκοθήκη, καθώς τα σχολικά βιβλία αποτελούν κειμήλια. Το μόνο καλό της όλης φάσης είναι ότι δε θα έχουν πρόβλημα να μην τα χάσουν, καθώς όλο και κάποιος συμμαθητής θα βρεθεί να τους τα αντιγράψει ή κάποιος μαύρος έξω από το σχολείο θα τα πουλάει με 5 ευρώ. Αυτή λοιπόν είναι η κωμικοτραγική κατάσταση στην Ελλάδα, κάπως έτσι ξεκινά τον τελευταίο τρίμηνο του 2011 και κάπως ακόμα πιο ζόρικα θα ανοίξει το 2012... Ωστόσο, οι Έλληνες είμαστε λαός με χιούμορ και ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις ξέρουμε να περνάμε καλά, όποτε υπομονή και κάποια στιγμή τα πράγματα θα φτιάξουν...

ΟΤΑΝ ΑΝΑΒΟΥΝ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ....

Τον τελευταίο καιρό τα βαμπίρ μονοπωλούν το ενδιαφέρον της πλειονότητας των δεκαεξάχρονων κοριτσίων και όχι μόνο.Όλοι λίγο πολύ έχουμε καεί χαζεύοντας τους καλογυμνασμένους, χλωμούς και απίστευτα ελκυστικούς βρυκόλακες του True Blood και του Twillight. Ποια είναι όμως η πραγματική αλήθεια πίσω από αυτό τον εμπορικά οργανωμένο μύθο; Υπάρχουν όντως αυτά τα πλάσματα και αν ναι, πόση σχέση έχουν με την εικόνα που έχουμε για αυτά στο μυαλό μας;

Τόσο στις εγχώριες μυθοπλασίες όσο και σε αυτές των άλλων χωρών, τα εν λόγω μυθικά πλάσματα λίγα κοινά έχουν με τον Edward Cullen, που έρχεται σε όλα τα θηλυκά μυαλά στο άκουσμα των βαμπίρ... Σε όλες τις περιοχές των Βαλκανίων-όπου άλλωστε ο μύθος έχει τις ρίζες του- περιγράφονται ως κόκκινοι,διαβολικοί και τυλιγμένοι σε σάββανα. Ειδικότερα, στον 18o αιώνα που ο μύθος ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένος, κατηγορούνταν για βαμπιρισμό οι αυτόχειρες, οι δράστες σοβαρών εγκλημάτων, οι άταφοι, άτομα που είχαν δαγκωθεί από κάποιο ζώο και οι "μάγισσες"... Μάλιστα, η απέχθεια των ανθρώπων για τα πλάσματα του είδους τους φαίνεται και από την ίδια την ορολογία "βρυκόλακας" που προέρχεται από τις λέξεις "βούρκος" και "λάκκος". Για το λόγο αυτό και σε πολλά μέρη της Ελλάδας ονομάζονταν "βουρκόλακες".

Υπήρξαν, όμως, στην πραγματικότητα βρυκόλακες; Επιστήμονες απέδειξαν ότι πολλά από τα άτομα που στο παρελθόν έιχαν κατηγορήθει, έπασχαν από κάποια μορφή ασθένειας που ονομάζεται πορφυρία. Η έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων ήταν η αιτία που παρουσίαζαν υπερευαισθησία στο φως του ηλίου και παραμορφώσεις στην εμφανισή τους. Επιπλέον, το σύστημα που είναι υπεύθυνο για τη κατανομή και την ανάπτυξη των τριχών στο σώμα του εμφάνιζε ανωμαλίες στη λειτουργία του, ενώ η μύτη και τα δάχτυλα του ασθενή ατροφούσαν και συρρικνώνονταν σε τέτοιο σημείο που τα τελευταία έμοιαζαν με νύχια απρακτικού πουλιού. Τέλος, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους, τα κοφτερά δόντια τους, οφείλεται στην δυσκαμψία των χειλιών και των ούλων τους που τα άφηνε να φανούν!

Ωστόσο, η αλήθεια πίσω από τον μύθο των βαμπίρ έχει ακόμα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία. Το γεγονός ότι το αγαπημένο τους "γεύμα" είναι το αίμα οφείλεται στο ότι η πορφυρία καταπολεμείται μόνο με μετάγγιση αίματος, κάτι που στο 16ο και 17ο αιώνα αυτό αποτελούσε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Έπειτα, ο κύριος λόγος που σε ραντεβού με τον Bill από το True Blood θα έπρεπε να αποφύγετε ό,τιδήποτε τα σουβλατζίδικο και τα παραδοσιακά μαγαζιά με σπεσιαλιτέ τη σκορδαλιά, είναι το γεγονός ότι το σκόρδο περιέχει μια χημική ουσία που δρα ανασταλτικά με κάποια ένζυμα του ήπατος. Επομένως, αν κάποιος πάσχει από πορφυρία και φάει σκόρδο, πολύ απλά τα προβληματά του θα πολλαπλασιαστούν! 

 

Τα παραπάνω στοιχεία δικαιολογούν όλους αυτούς τους θρύλους που εδώ και αιώνες έχουν εμπνεύσει πολλούς συγγραφείς αλλά και τη βιομηχανία του σινεμά και της τηλεόρασης χαριζοντάς τους μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες. Ωστόσο, όποια και να είναι η πραγματική φύση της γοητείας των τηλεοπτικών βρυκολάκων, εμείς δε θα πάψουμε ποτέ να γουστάρουμε τα κοφτερά δοντάκια και το χλωμό τους δέρμα...

ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ CLUB ΤΩΝ 27...

Στις 23 Ιουλίου η Amy Winehouse άφησε την τελευταία της πνοή στο διαμέρισμα της στο Λονδίνο. Ο θάνατος της έσκασε ως βόμβα στα ειδησεογραφικά γραφεία, παρόλο που ήταν ευρέως γνωστό ότι η υγεία της ήταν εύθραυστη λόγω της εκτεταμένης χρήσης ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ. Λίγες μέρες πριν είχε εμφανιστεί σε συναυλία στη Σερβία, όπου δεν θυμόταν τους στίχους των τραγουδιών της και παραπατούσε. Ωστόσο, άτομα του περιβάλλοντος της υποστήριζαν ότι  υγεία της είχε βελτιωθεί και ότι τον τελευταίο καιρό έκανε συχνά check-up. Μάλιστα, την περασμένη Παρασκευή, όπως αναφέρουν διάφορες πηγές είχε πάρει θετικά αποτελέσματα από τις ιατρικές εξετάσεις που είχε κάνει...

Όπως και να έχει οι αιτίες του θανάτου της δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμη...Το παράδοξο είναι ότι δεν βρέθηκαν παράνομες ουσίες στο σπίτι της, αλλά ούτε και οι τοξικολογικές εξετάσεις βρήκαν να έχει καταναλώσει αλκοόλ ή να έχει κάνει χρήση ναρκωτικών. Επομένως, έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε γύρω από τον θάνατο της  Amy Winehouse που σίγουρα θα ξεσηκώσει φήμες...

Ωστόσο, οι χιλιάδες θαυμαστές της δεν σταματάνε να έρχονται και να μένουν έξω από το σπίτι της. Οι γονείς της δηλώνουν συντετριμμένοι από το χαμό της κόρης τους και μόνη τους παρηγοριά είναι η αγάπη που δείχνει ο κόσμος για αυτήν. Ο σωματοφύλακας της Goodman- που την βρήκε νεκρή στο κρεβάτι της- δηλώνει ότι το μόνο που του είχε πει το τελευταίο βράδυ είναι ότι πάει για ύπνο και έτσι το πρωί τη βρήκε νεκρή στο κρεβάτι της...

Παρά την θλιβερή αυτή ιστορία και το στενάχωρο τέλος της τραγουδίστριας, οι δισκογραφικές εταιρίες   βλέπουν θεαματική αύξηση των κερδών τους, καθώς ο θάνατος της καλλιτέχνιδας αύξησε τις πωλήσεις των δίσκων της κατά 37 φορές παραπάνω! Έτσι, σε λίγο καιρό η είδηση του θανάτου της θα οδηγήσει πολλούς κερδοσκόπους να "χρυσαφίσουν" αυτό το γεγονός, όπως άλλωστε έγινε και με πολλούς άλλους καλλιτέχνες όπως στην περίπτωση του Michael Jackson, Kurt Combain  και πολλών άλλων θρύλων. Όπως και να έχει είτε οι επιλογές της την οδήγησαν σε αυτόν είτε όχι, η παγκόσμια μουσική σκηνή θρηνεί γιατί έχασε μία από της σπουδαιότερες φωνές αυτής της δεκαετίας...

ONE WILD NIGHT!!!

Αν και με 3 μέρες καθυστέρηση-ίσως τόσο μου πήρε για να "αναρρώσω" από αυτή την αξέχαστη εμπειρία- αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτό το αίσθημα ικανοποιήσης που μου δημιουργήθηκε βλέποντας ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών... Για πρώτη φορά στις 20 Ιουλίου οι Bon Jovi ήρθαν στην Ελλάδα και κατάφεραν να γεμίσουν με 80.000 κόσμο το ΟΑΚΑ, σε μία υπερβολικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας. Άτομα από κάθε κοινωνική τάξη, με διαφορετική ηλικία, με διάφορα μουσικά ακούσματα έγιναν ένα για να απολαύσουν ένα από τα μακροβιότερα και καλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών. 

 Άλλωστε, ποίος δεν έχει πορωθεί ακούγοντας το Bad medicine, δεν έχει ερωτευτεί έχοντας στο μυαλό του τη μελωδία του Always, δεν έχει φτιάξει η μέρα του βάζοντας τέρμα στο mp3 του το Have a nice day και δεν έχει ξεσηκωθεί στο άκουσμα του It's my life; (Αν δεν έχεις κάνει τίποτα από όλα αυτά μάλλον θα πρέπει να ανησυχείς για τη μουσική σου παιδεία...)

Έτσι την Τετάρτη που μας πέρασε, γύρω στις 15.00 μμ ο ηλεκτρικός είχε ξεκινήσει να μαζεύει τους πρώτους fans που εκστασιασμένοι κρατούσαν τα εισιτήρια τους στα χέρια και σιγοτραγουδούσαν τις μεγάλες επιτυχίες του συγκροτήματος. Ο ενθουσιασμός μεγάλωνε ακόμα περισσότερο, όταν έφτανες στο συναυλιακό χώρο, όπου έβλεπες παντού καντίνες και πρόχειρα στημένα "μαγαζάκια" με μπλούζες και άλλες απομιμήσεις των προϊόντων  του συγκροτήματος. Όσο προχωρούσες προς στο γήπεδο έβρισκες κοπέλες από τους μεγάλους χορηγούς της συναυλίας να μοιράζουν μπρελοκάκια σε σχήμα ηλεκτρικής κιθάρας και zeppelins  στον αέρα που διαφήμιζαν μια μεγάλη εταιρία κινητής τηλεφωνίας (χαζό στοιχείο για την περιγραφή του χώρου, αλλά εμένα μου άρεσε...)

 Κατά τις 18.30 οι πύλες άνοιξαν και ο κόσμος πέρασε πλέον στο μέρος που θα γινόταν η συναυλία... Εκεί έβλεπες επιτέλους "περίπτερα" με τα αυθεντικά προϊόντα του συγκροτήματος και αριστερά-δεξιά μικρά μπαρ από τα οποία θα προμηθευόσουν μπύρες και νερά(απαραίτητο συστατικό για μία καλή συναυλία). Το μουσικό αυτό γεγονός ξεκίνησε με το ελληνικό συγκρότημα "Brothers in plugs" και τους "The Brakers" από τη Δανία.

Κατά τις 21.15 τα φώτα έσβησαν, τα video wall άναψαν και το συγκρότημα εμφανίζεται στη σκηνή. Ο κόσμος παραληρεί  και ο John Bon Jovi χαρίζει ένα χαμόγελο στο κοινό του και αρχίσει τραγουδώντας το "Raise your hands". Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη και όλοι μας δεν σταματάμε να χορεύουμε, να τσιρίζουμε μέχρι οι φωνητικές μας χορδές να πάθουν μόνιμη βλάβη, να χοροπηδάμε μέχρι να μουδιάσουν τα πόδια μας και γενικότερα ήμασταν διατεθειμένοι να ξοδέψουμε και τα τελευταία αποθέματα ενέργειας που είχαμε...

Όσο προχωρούσε η ώρα όλοι οι οπαδοί γινόμασταν μια μεγάλη παρέα και ο ένας με τον άλλον μιλούσε σαν να τον γνώριζε χρόνια, ενώ στην πραγματικότητα είχαν περάσει λίγα δευτερόλεπτα από τις απαραίτητες συστάσεις... 

Οι δυόμισι  ώρες πέρασαν τόσο γρήγορα και ευχάριστα που κανένας δεν κατάλαβε το πότε τελείωσε η συναυλία... Το συγκρότημα μας αποζημίωσε και με το παραπάνω που τόσα χρόνια δεν είχε έρθει στη χώρα μας, άλλωστε και ο ίδιος σαν μικρό παιδί που διατηρεί το πάθος του φώναξε σε κάποια φάση "Athens...finally,finally"  και γενικότερα δεν έπαψε στιγμή να είναι επικοινωνιακός και να μιλάει με το κοινό.

Το συμπέρασμα από όλο αυτό το γεγονός; Ότι άξιζαν τα λεφτά που έδωσα και αν ήξερα ότι ήταν τόσο μαγικά θα έδινα πολλά παραπάνω για να ήμουν μπροστά. Είναι μία εμπειρία που ποτέ δε θα την ξεχάσω, όχι μόνο γιατί είχα την τιμή η πρώτη μου συναυλία στην Αθήνα να είναι και η πρώτη συναυλία των Bon Jovi  στην Ελλάδα, όπου έδωσαν πραγματικά τον καλύτερο τους εαυτό, αλλά επειδή και η ατμόσφαιρα και η παρέα ήταν έτσι όπως θα έπρεπε να ήταν...

ΑΠΙΣΤΙΑ-Η δικη σας αποψη μετρα περισσότερο!!!

«Την απιστία δεν την συγχωράω για αυτό αν θέλεις να σε αγαπάω ποτέ να μην σκεφτείς να μου την κάνεις γιατί να ξέρεις ότι με ΧΑΝΕΙΣ»..Ορμώμενη την άποψη που έχει η αοιδός αυτού του τραγουδιού περί απιστίας άρχισα να αναρωτιέμαι πώς τελικά ο καθένας μας αντιλαμβάνεται την απιστία σήμερα και πώς αντιδρά πραγματικά σε μία τέτοια περίπτωση;

 Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κάποια στιγμή βρεθεί σε σχέσεις που κλονίζονται εξαιτίας της απιστίας, είτε αυτή προέρχεται από εμάς τους ίδιους ή από το σύντροφό μας, ή ακόμα και από τους δύο. Η απιστία, ωστόσο, μπορεί να έχει πολλές μορφές όπως : να είναι εγκεφαλική (πόθος η απωθημένο του παρελθόντος πολλές φορές ) ή συναισθηματική(έρωτας με την πρώτη μάτια-ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ να πούμε). Σε κάθε περίπτωση, τα όρια που θέτουμε στον εαυτό μας και στη σχέση μας σε θέματα απιστίας, μπορούν να είναι όσο ελαστικά αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι να είναι, με αποτέλεσμα η προσωπική μας περίπτωση «απιστίας» να κρίνεται μέσα στα συγκεκριμένα πλαίσια .Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή αντίδρασης στην απιστία παρόλο που τα περισσότερα ζευγάρια αντιμετωπίζουν την απιστία με χωρισμό . Η αλήθεια είναι πως πολύ εύκολα λέμε «αν με απατούσε θα τον/ την χώριζα» πριν μας συμβεί το «μοιραίο» αλλά πολύ σπάνια εμμένουμε σε αυτήν την άποψη χωρίς δεύτερη σκέψη αν τελικά, όντως, συμβεί. Από το αν είσαι ερωτευμένος ή εγωιστής ή και τα δύο μέχρι το αν το έχεις κάνει ή θα το έκανες κι εσύ σε μια αντίστοιχη περίπτωση, πολλά είναι αυτά που παίζουν το ρόλο τους στην απόφαση. O χωρισμός, ειδικά σε πολύ μακροχρόνιες σχέσεις, δεν είναι απόφαση στιγμής ούτε εξίσωση του τύπου απιστία ίσον χωρισμός. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως και η αντίθετη απόφαση, μένουμε μαζί παρά την απιστία, θα ήταν απαραίτητα «βιώσιμη» λύση (η συμβίωση μετά από απιστία είναι πανεύκολη μόνο για τους Σουηδούς για ευνόητους και γνωστούς λογούς!!). 

Λίγοι είναι οι απολύτως άνετοι με αυτό το θέμα δηλαδή δε θα έμπαιναν στον πειρασμό να το θυμούνται ή να το αναφέρουν ή ακόμα και να «εκδικούνται» τον απιστήσαντα λεκτικά ή πρακτικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Οπότε… μάλλον μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα το βλέπω εγώ .Το θέμα είναι τελικά για ποιο λόγο φτάνει κάποιος στην απιστία. Πλήξη, «ανοησία» της στιγμής, πρόβλημα στη σχέση; Ναι..ναι...ναι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να απατάει ή να απατήσει τον σύντροφό του. Κάποιοι μόνο από αυτούς είναι οι εξής: 

- να μην τον ικανοποιεί η σχέση του και να μην το έχει καταλάβει 

- να μην τον ικανοποιεί η σχέση του και από ανασφάλεια να φοβάται να πάει παρακάτω (δύναμη της συνήθειας God damnit !!)

- να έχει χαμηλή αυτό-εκτίμηση και μέσα από αυτόν τον τρόπο να επιζητά συνεχώς επιβεβαίωση 

- να μην έχει μάθει να σέβεται τον εαυτό του και κατ’ επέκταση ούτε τον σύντροφό του 

- να έχει λανθασμένη αντίληψη για το τι σημαίνει «σχέση και όλα τα συναφή 

- να «έτυχε!(δικαιολογίες)

Μάλλον διαφωνώ με την άποψη ότι η απιστία του άλλου αποτελεί συνήθως αιτία χωρισμού κι αυτό μόνο εάν δημοσιοποιηθεί εγώ προσωπικά όσο σκληρό και αν ήταν όσο και αν πληγωνόμουν θα προτιμούσα κάτι περισσότερο τίμιο..

Αν σου γυαλίσει κάποιος άλλος χώρισε και πήγαινε με τον άλλον. Απόλυτο, αλλά ειλικρινέστερο. Και απλούστερο .Κάπου εδώ είναι η ώρα να ακούσω και την δική σας φωνή..Περιμένω με ανυπομονησία!!

 

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΊΑ: TΑΜΠΟΥ Ή ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ;

Η ομοφυλοφιλία είναι ένα θέμα που έχει τις ρίζες του από τα πολύ παλιά χρόνια, μάλιστα αναφορές υπήρχαν στην Αρχαία Ελλάδα και σε άλλους πολιτισμούς εκείνης της εποχής. Ωστόσο, υπήρξαν περίοδοι στο παρελθόν που άτομα με τέτοιες προτιμήσεις στιγματίστηκαν ή ακόμα και τιμωρήθηκαν, όπως στα χρόνια της ναζιστικής Γερμανίας, Όμως, τι είναι αυτό τελικά ; Ένα θέμα ταμπού ή απλά μία διαφορετική σεξουαλική προτίμηση; Επιπλέον, ποια είναι η αιτία που αρκετοί "φυσιολογικοί" σεξουαλικά άνθρωποι φοβούνται να αποδεκτούν ή να μιλήσουν για ένα τέτοιο θέμα;

Η δική μου άποψη για το θέμα είναι ότι πολύ απλά ένα βασικό στοιχείο της ανθρώπινης φύσης είναι να φοβάται οτιδήποτε διαφορετικό. Άλλωστε αυτή είναι και η βασικότερη αιτία του ρατσισμού. Όταν κάτι μας είναι πολύ ξένο και δεν γνωρίζουμε το πως να το χειριστούμε ή δεν μπορούμε εμείς οι ίδιοι να το αντιληφθούμε τότε αυτό μας βγαίνει σε επιθετικότητα, σε αποστροφή και σε άρνηση ότι υπάρχουν και πράγματα ηθικά σωστά που εμείς δε θέλουμε να το δεχθούμε.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ομοφυλόφιλα άτομα αποδεικνύονται πιο χαρισματικά όντα στις τέχνες,στη μόρφωση  και στον αθλητισμό. Ίσως, το γεγονός ότι επιλέγουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής που είναι πιο ιδιαίτερος να είναι για αυτούς η κινητήρια δύναμη για να κάνουν κάτι πιο δημιουργικό. Επιπλέον, χαρίζοντας εκεί όλη τους την ενέργεια καταφέρουν να διαπρέπουν και να ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο σύνολο όχι για την σεξουαλική τους προτίμηση αλλά για το ταλέντο και το έργο τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν (1805-1875)ο Δανός παραμυθάς που μας χάρισε ένα από τα καλύτερα παραμύθια όλων των εποχών, "το κοριτσάκι με τα σπίρτα" ήταν ομοφυλόφιλος και μάλιστα το είχε δηλώσει σε μία εποχή που σίγουρα κάτι τέτοιο θα σε οδηγούσε στα δικαστήρια, όπως και αυτόν άλλωστε...

Όπως και να έχει, στην εποχή μας τα δικαιώματα τους σε μεγάλο βαθμό έχουν εξασφαλιστεί και μάλιστα η κοινωνία φαινομενικά έχει αποδεχθεί τον τρόπο ζωής τους. Παρόλα αυτά μέσα μας, έχουμε πολύ δρόμο για να αποκτήσουμε την κατάλληλη παιδεία και μόρφωση ώστε να αντιληφθούμε ότι το να είσαι διαφορετικός δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι και λάθος. Άλλωστε, χρειάζεται πολύ θάρρος και πολύ δυνατό χαρακτήρα για να μπορείς να ζεις πραγματικά "ελεύθερος" και να στηρίζεις τις επιλογές σου, αρκεί αυτές να μην πληγώνουν άλλα άτομα...

"ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ"-ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ PLAYZONE!

Μιας και μιλάμε για έρευνες τον τελευταίο καιρό στο blog μας ,ήρθε η ώρα να πέσουν οι μάσκες και να μιλήσουμε για ένα πιο προσωπικό θέμα.. Ίσως αποτελούσε θέμα ταμπού κάποτε όμως σήμερα κατέχει μάλλον δίκαια ένα από τα πιο hot θέματα συζητήσεων μεταξύ νέων σε μια φιλική παρέα ή ακόμα και ανάμεσα σε ένα ζευγάρι . «Παιχνίδια του μυαλού» ή όπως διαφορετικά είναι ευρέως αποδεκτές ως «σεξουαλικές φαντασιώσεις» .Η φαντασία κακά τα ψέματα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης φύσης . Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οι φαντασιώσεις θεωρούνται απόλυτα συνηθισμένο και φυσιολογικό φαινόμενο στην ζωή μας ,όσο και το να ονειρευόμαστε .Αποτελούν αυστηρά προσωπικό απόρρητο και περιλαμβάνουν εικόνες και σενάρια ερωτικού περιεχομένου που πλάθουμε αφήνοντας κυριολεκτικά την φαντασία μας να οργιάσει….Στόχο έχουν την πυροδότηση της σεξουαλικής μας απόλαυσης . Μπορούν να εμπεριέχουν οποιοδήποτε θέμα και μας δίνουν την δυνατότητα να αποδράσουμε από την πραγματικότητα ,την καθημερινότητα και κυρίως την ανία.. Μας επιτρέπουν αν μη τι άλλο να γίνετε επιτρεπτό το ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ και το ΑΔΥΝΑΤΟ .. Σημαντικότερο όλων των παραπάνω είναι ότι μπορούμε να αφεθούμε σε τέτοιου είδους «σκέψεις» όποτε θέλουμε και για όσο θέλουμε και φυσικά FOR FREE….

Συμφωνά με τις τελευταίες έρευνες έχει παρατηρηθεί ότι οι ερωτικές φαντασιώσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών διαφερουν.. Οι φαντασιώσεις των ανδρών είναι περισσότερο οπτικές ή σαρκικές ενώ για τις γυναίκες σημείο κλειδί είναι και εδώ το συναίσθημα.. Οι άνδρες συχνότερα από τις γυναίκες φαντασιώνονται συνευρέσεις που συμμετέχουν περισσότερα από τα δυο ήδη γνωστά πρόσωπα (το ζευγάρι εννοώ σε αυτή την φάση).Σε αντίθεση με τις γυναίκες που συχνή φαντασίωση τους είναι ο ρόλος της υποταγής(βλέπε σχετικό video clip του Σάκη που μας εξηγεί τι σημαίνει «άσκηση υποταγής» στο τραγούδι με τον ομώνυμο τίτλο).Η υποταγή στο μυαλό της γυναίκας υποδηλώνει ότι ο άνδρας την θέλει πολύ…

Μια άλλη μελέτη έδειξε ότι οι άνδρες εστιάζουν περισσότερο την προσοχή τους στο να παρέχουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 100% ικανοποίηση στην γυναίκα ενώ οι γυναίκες κοιτώνα πρώτα την προσωπική τους ικανοποίηση ( γυναίκες ενωθείτε προσωπικά σε αυτό διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως μη σου πω…)Η ιδία ερευνά έδειξε ότι το 98% των ανδρών έναντι του 80% των γυναικών φαντασιώνονται πρόσωπα εκτός του ή της συντρόφου παράλληλα όμως το 50% αυτών πιστεύει ότι η απιστία είναι απαράδεκτη ακόμα και όταν είναι απλά και μονό ως φαντασίωση (ντοιγκ….αθροιστικά αν το πάρεις τα νούμερα δεν βγαίνουν.. Διχασμένες προσωπικότητες πήραν μέρος στην ερευνά)

Τελευταία και καλύτερη μελέτη έδειξε ότι πρόσωπα που έχουν φαντασιώσεις είναι πιο ενεργά και ικανοποιημένα σεξουαλικά.. Η ιδία μελέτη έδειξε ότι αν όχι ο μόνος ο κυριότερος λόγος της φαντασίωσης είναι η «κορύφωση του έργου» και τελικά το «happy end» με αλλά λόγια ….ο οργασμός…Ουφ το είπα!!!

Υ.Γ Φαντασιωθείτε ελεύθερα και πράξτε τα ακόμα πιο ελεύθερα με τον ή την σύντροφο σας .Αλλά προσοχή μην ξεχνάτε την «αγάπη από νάιλον»…Αρρώστιες σχετικές και όχι μονό είναι προ των πυλών σε κάθε ατυχή στιγμή σας.

ΕΣΕΙΣ ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΑΥΤΟ?!

Το αλμυρό φυστίκι ξεκίνησε παρουσιάζοντας περίεργες ειδήσεις από όλο τον κόσμο και στην πορεία του αποφάσισε να διευρύνει την θεματολογία του...(όπως άλλωστε θα διαπιστώσετε, αν ρίξετε μία ματιά και στα προηγούμενα άρθρα...). Επομένως, δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε ένα άρθρο με περίεργες έρευνες που έχουν προκύψει από διάφορα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο!

Αρχικά, θα ήθελα να μου εξηγήσει το ποιος έχει πει ότι η φύση ξέρει καλύτερα...Αν κρίνω από το γεγονός ότι έρευνες έχουν αποδείξει ότι το αλογάκι της Παναγίας δεν μπορεί να εκσπερματώσει όταν το κεφάλι του είναι συνδεδεμένο με το σώμα και για αυτό αποκεφαλίζει το θηλυκό την κατάλληλη στιγμή , δεν νομίζω ότι η φύση είναι και πολύ ειρηνική.Αλλά τα περίεργα δεν σταματάνε εδώ...Τα δελφίνια είναι τα μόνα ζώα που κάνουν σεξ και από απόλαυση πέρα από την αναπαραγωγή, ενώ τα γουρούνια έχουν 30 λεπτά οργασμό!(τυχερά πλάσματα τα γουρουνάκια, τουλάχιστον πάνε ευτυχισμένα πριν γίνουνε ζαμπόν)

Επιπλέον, οι πεταλούδες μυρίζουν τα πόδια τους, ενώ μερικά λιοντάρια μπορούν να ζευγαρώσουν και 50 φορές τη μέρα.Μάλλον από εκεί βγήκε η γλυκανάλατη προσφώνηση "λιονταράκι" μου και ίσως από εκεί προέκυψε ότι το λιοντάρι είναι ο αρχηγός του ζωικού βασιλείου... Επίσης, το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι πιο μεγάλο από τον εγκέφαλο της, ενώ τα χρυσόψαρα πολύ απλά δεν διαθέτουν εγκέφαλο, όπως και πολλοί άνθρωποι επίσης!!!

Όμως, επειδή επικεντρωθήκαμε πολύ στα ζώα ας πάμε και στους ανθρώπους... Γνωρίζατε ότι άμα τσιρίζετε για 8 χρόνια, 7 μήνες και 6 μέρες θα δημιουργούσατε ηχητική ενέργεια που θα μπορούσε να ζεστάνει μία κούπα καφέ;!(τύφλα να έχει η καφετιέρα...). Επιπλέον, άμα κοπανήσετε το κεφάλι σας για μία ώρα θα κάψετε 150 θερμίδες, επομένως τι να το κάνεις το γυμναστήριο; Απλά το πολύ πολύ να καταλήξετε με διάσειση και μερικά καρούμπαλα,αλλά τι να το κάνετε; Η "ομορφιά" απαιτεί θυσίες...

Επιπλέον, άμα είσαι δεξιόχειρας είσαι τυχερός, γιατί σύμφωνα με έρευνες ζούνε κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από αυτούς που γράφουν με το αριστερό χέρι. Τον πόνο των δεύτερων καταλαβαίνουν οι αρκούδες που σύμφωνα με επιστήμονες, όλες τους είναι αριστερόχειρες!

Αυτές ήταν οι "χρήσιμες" πληροφορίες της ημέρας που σίγουρα μπορούν να σας φανούν "χρήσιμες" κάποια στιγμή...Αν όχι, που είναι το πιο πιθανό... τουλάχιστον περάσατε όμορφα τα 2 λεπτά που παίρνει να διαβάσετε το άρθρο και σίγουρα θα έχετε να πείτε κάτι περίεργο στους φίλους σας...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΙΑΣΜΟΥ ΜΕ ΔΡΑΣΤΗ ΕΝΑΝ...ΥΠΝΟΒΑΤΗ!

Αν νομίζετε ότι έχετε ακούσει τα πάντα σε αυτή τη ζωή είστε γελασμένοι... Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ το που μπορεί να οδηγήσει η υπνοβασία; Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι κάποιος υπνοβάτης μπορεί απλά να παραμιλήσει ή να περπατήσει λίγο στο σπίτι κάνοντας απλές χαζές ενέργειες που απλά την επόμενη μέρα δε θα τις θυμάται... Όμως, υπάρχουν περιστατικά που αποδεικνύουν ότι το θέμα μπορεί να πάρει και άλλες προεκτάσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Τρεντ Πομπαρ, από το Katherin Northen της βόρειας επικράτειας της Αυστραλίας που κατηγορήθηκε και ομολόγησε πως βίασε στον ύπνο του μία γυναίκα! Το περιστατικό συνέβη τον Ιανουάριο του 2009, όταν σύμφωνα με το δημόσιο κατήγορο, ο κατηγορούμενος μαζί με φίλους του είχαν καταναλώσει πολλές μπύρες, ρούμι και αρκετά ποτήρια κόκκινο κρασί!Συνολικά, όπως και ο ίδιος παραδέχθηκε και ο ίδιος είχε πιει περισσότερα από 55 ποτήρια και στη συνέχεια μαζί με τους τρεις φίλους του πέρασε έξω από το σπίτι του θύματος. Όπως ο ίδιος δήλωσε δεν θυμάται τίποτα μέχρι το σημείο στο οποίο ο σύντροφος της κοπέλας τον έπιασε από τα πόδια και τον πέταξε έξω...

Το ίδιο το θύμα δήλωσε ότι έπεσε στο κρεβάτι να κοιμηθεί γυμνή και ξύπνησε όταν βρήκε τον δράστη να της κάνει έρωτα..Χαρακτηριστική ήταν η μαρτυρία της γυναίκας του 29 χρόνου, σύμφωνα με την οποία ο σύζυγος της πολλές φορές σηκωνόταν από το κρεβάτι και ουρούσε στο συρτάρι του κομοδίνου ή έκανε μπάνιο και δεν το θυμόταν την επόμενη μέρα. Επιπλέον, η σύζυγος τόνισε πως υπήρχε φορά που ο σύζυγος της έκανε έρωτα ενώ ταυτόχρονα ροχάλιζε, χωρίς την επόμενη μέρα να θυμάται κάτι...

Τέλος, η γυναίκα του Τεντ πρόσθεσε ότι εκείνο το βράδυ έδρασε έχοντας καταναλώσει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, επομένως δεν αντιλαμβανόταν το τι έκανε. Τελικά, ο φίλος μας την έβγαλε μια χαρά, καθώς το δικαστήριο τον αθώωσε όχι όμως γιατί υπνοβατούσε αλλά επειδή ότι έκανε οφειλόταν στο ότι ήταν αλκοολικός (καθώς είχαν γίνει και άλλες αναφορές στο δικαστήριο για το κουσούρι του)

Επομένως, το ηθικό δίδαγμα της όλης ιστορίας είναι μακριά από υπνοβάτες που είναι και λάτρεις του ποτού, αν δεν θέλετε να έχετε δυσάρεστες εμπειρίες στο κρεβάτι σας...

Ολοταχως …προς τα ΠΙΣΩ!

Ήσουν και εσύ ανάμεσα στους αγανακτισμένους στην πλατειά Συντάγματος;;Φώναξες;;Μούντζωσες ;; Καταράστηκες την ώρα και την στιγμή που γεννήθηκες Έλληνας πολίτης με το δικαίωμα της ψήφου;; Έσπασες και τίποτα τριγύρω προς ένδειξη διαμαρτυρίας(ΠΑΝΤΑ);;Όχι εσύ, φαντάζομαι ο άλλος..Εσύ που τον είδες τον σταμάτησες ή τον αγνόησες λογώ του εντόνου πόθου σου για διαδήλωση ;;Δείγματα έλλειψης στοιχειώδους πολιτισμού και δυο λέξεις ικανές να χαρακτηρίσουν την εικόνα της Αθήνας, μετά το περάς της «ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ» ,εμπρός –πίσω ή αλλιώς καταστροφική οπισθοδρόμηση . Φυσικά δεν εννοώ ούτε τους δεκάδες χτυπημένους και σε πολλές περιπτώσεις βάρια τραυματισμένους από γκλόπ της αστυνομίας ή από καμιά «ξώφαλτση» επίθεση ενός θερμόαιμου υποστηρικτή .Δεν μιλώ για τους «χορτασμένους» από χημικά , δακρυγόνα και την γενική αποπνικτική ατμόσφαιρα στο πεδίο της μάχης .

Αναφέρομαι και αγανακτώ με την σειρά μου με την όψη (όχι του σπαθιού την τρομερή) της μετά-διαδηλωσιακής Αθήνας. Από που να αρχίσει κάνεις και που να τελειώσει…Από τις σπασμένες ορθομαρμαρώσεις κατά μήκος των οδών Μητροπόλεως ,Ερμού μέχρι και την Αθηνάς ,από την καταστροφή των βάσεων των αγαλμάτων στην πλατειά Συντάγματος καθώς και τα στηθαία στο σταθμό του μετρό «Πανεπιστήμιο»,από τα ξηλωμένα φανάρια και τους κατεστραμμένους κάδους ή μήπως από τα καμμένα στέγαστρα σε πολλές στάσεις λεωφορείων ;

Το κόστος των παραπάνω ζημιών (χωρίς να έχει καθοριστεί ακόμα πλήρως)εκτιμάται ότι φτάνει πάνω από το ποσό των 800.000 ευρώ . Δεν μας έφταναν δηλαδή τα 340 δις ευρώ δημόσιου χρέους και τα υπόλοιπα ποσά που θα βγουν στην φόρα αργότερα, θέλαμε να χρεώσουμε την Ελλαδίτσα μας ακόμα περισσότερο . Νόμιζα πως ο Έλληνας είχε μάθει να παλεύει για τα ήθη και τα ιδανικά του(έτσι μας δίδαξε η ιστορία μας η όποια μάλιστα θεωρείται αξιοθαύμαστη στον υπόλοιπο κόσμο),νόμιζα ότι παλεύει για το καλύτερο δικό του αύριο και το μέλλον των επόμενων γενεών .Όμως μάλλον έκανα λάθος...Το χειρότερο όλων είναι ότι οι παραπάνω στρεβλώσεις της εικόνας του κέντρου της Αθήνας θα διορθωθούν σε χρόνο dt για τα ματιά του κόσμου και ακόμα περισσότερο για του τουρίστα που έρχεται να μας επισκεφτεί και ιδιαίτερα φέτος που πρέπει να μας ενισχύσει οικονομικά!!Στο τέλος όμως αγαπητοί μου πάλι ΕΓΩ,ΕΣΥ , ΕΜΕΙΣ θα πληρώσουμε τα σπασμένα με αύξηση των φορών και…και ... και..Οπότε …

Και εις αλλά με υγεία!!!

ΜΑΘΕΤΕ ΚΑΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΡΗΣΙΜΟ...ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΟΜΠΙ!!!

Η εξεταστική πέρασε και σκέφτεσαι ότι τίποτα σπουδαίο δεν έμαθες; Νιώθεις ότι θες να μάθεις κάτι πραγματικά χρήσιμο; Τότε δεν έχεις να κάνεις τίποτα άλλο από το να παρατήσεις το ελληνικό πανεπιστήμιο και να πας μέχρι το Κολοράντο και κάνεις μαθήματα Ζομπολογίας! Τι; Νομίζεις ότι σου κάνω πλάκα; Προφανώς και όχι! Απλά οι Αμερικάνοι βλέπουν πιο μπροστά από εμάς και φροντίζουν να μάθουν κάτι πραγματικά χρήσιμο, όπως για την κουλτούρα, τον πολιτισμό και την ιστορία των ζόμπι...

Πιο συγκεκριμένα, ο διδάσκοντας του πανεπιστημίου και συγγραφέας μυθιστορημάτων τρόμου Stephen Jones αποφάσισε ότι είναι πολύ χρήσιμο να εισάγει στον κύκλο σπουδών ένα μάθημα λογοτεχνίας με ειδίκευση στα πολυαγαπημένα μας ζόμπι...

Το μάθημα, σε θεωρητικό επίπεδο καλύπτεται από τα συγγράμματα όπως World War Z, The walking dead και  το Zombies:A record of the year infection και εννοείται πως δε λείπουν και οι σχετικές ταινίες που θα οδηγήσουν σε μία πιο σφαιρική γνώση του αντικειμένου.

Το πρακτικό κομμάτι που είναι και το πιο σημαντικό (αφού έχουμε καλύψει όλα τα άλλα προβλήματα μας σε αυτό τον πλανήτη, που μόνο η απειλή των zombies είναι αυτή που πρέπει να μας φοβίζει ώστε να πάρουμε σχετικά μαθήματα για την προστασία μας) το έχουν αναλάβει οι εκπαιδευτές B.Bingham και J.Boru, που ασχολούνται με σεμινάρια αυτοάμυνας εναντίον ζόμπι. Αυτά τα σεμινάρια λαμβάνουν χώρα στο Denver στο Κολοράντο.

Κατά τη διάρκεια του μαθήματος , οι φοιτητές μοιράζουν ρόλους ζόμπι και εξολοθρευτών και επιδίδονται σε σενάρια μάχης και όπως είναι φυσιολογικό δεν λείπουν οι κραυγές και τα ουρλιαχτά. Οι μαθητευόμενοι μυούνται τις τεχνικές του "Βάλτο στα πόδια αν μπορείς",του "πετσοκόμματος" και της "υδραντλίας". Επιπλέον, σε τέτοια μαθήματα το αξεσουάρ της καραμπίνας δεν θα μπορούσε να λείπει. Για αυτό και ένα βασικό κομμάτι της εκπαίδευσης τους περιλαμβάνει τον γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο του πώς να γεμίζεις την καραμπίνα γρήγορα και αποτελεσματικά. Επίσης, οι εκπαιδευτές με τον ιδιαίτερο επαγγελματισμό που τους διακατέχει τονίζουν στους μαθητές της σχολής, ότι δεν πρέπει να πλησιάζουν το στόμα των νεκρών.

Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο B.Bigham "Οι άνθρωποι που πραγματικά θέλουν να επιβάλλουν την θέληση τους σε τρίτους: Αυτοί είναι τα ζόμπι και είναι πραγματικά τρομακτικοί", αυτό είναι άλλωστε το επιχείρημα του για να πείσει τον κόσμο για την αναγκαιότητα των μαθημάτων αυτοάμυνας που παραδίδει.

Έτσι, λοιπόν το μάθημα με ειδίκευση στην ζομπόφιλη λογοτεχνία, όπως ήταν φυσικό ξέσπασε πολλές αντιδράσεις... Ο έφορος του κολεγίου στο Κολοράντο, James Geddes δήλωσε πως αυτά τα μαθήματα πρέπει να αξιολογηθούν και να απορριφθούν λόγω ελλιπούς ακαδημαϊκής αξίας. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να μειωθούν τα έξοδα του πανεπιστημίου... Σε αυτή την άποψη απάντησε St.Jones λέγοντας πως δεν υπάρχει λογοτεχνικό είδος πιο ουσιώδες από τη σύγχρονη. Αυτό είναι που έτσι και αλλιώς διαβάζουν οι σπουδαστές, από αυτό αντλούν εμπειρίες σήμερα και γι'αυτό θα έπρεπε να το θεωρούμε σημαντικό κομμάτι της ακαδημαϊκής εκπαίδευσης"... 

Τέλος,o εν λόγω καθηγητής δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολείται με τα πλάσματα του λυκόφωτος, αλλά έχει ήδη διδάξει για στοιχειωμένα σπίτια και παρανοϊκούς δολοφόνους, ενώ στα άμεσα σχέδια του είναι να παραδώσει διαλέξεις για βαμπίρ και λυκανθρώπους!

Επομένως ξεθάψτε το zombieland και μάθετε όλους τους κανονισμούς για το πως να επιβιώσετε σε μία κοινωνία νεκροζώντανων ! Επίσης, μία άλλη καλή ταινία που θα σας βοηθήσει για μία αντίστοιχη περίπτωση είναι το Saun of the dead. Αν εσείς πάλι θέλετε περισσότερη εμπειρία και γνώση στον τομέα αυτό μπορείτε πάντα να επισκεφθείτε το μακρινό Κολοράντο και να είστε και πτυχιούχος στο είδος σας. Άλλωστε, ότι μαθαίνει ο άνθρωπος καλό είναι...

ΦΙΛΙΑ Ή ΕΡΩΤΑΣ: ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΞΗΣ ΤΩΝ 2 ΦΥΛΩΝ...

Ένα θέμα που δεν τελειώνει ποτέ στις συζητήσεις μιας παρέας είναι αυτό των σχέσεων, είτε αυτές είναι φιλικές είτε αυτές είναι ερωτικές. Έτσι, αφού όλοι μιλήσουν εκτεταμένα για αυτό αναλύοντας όλες τους τις εμπειρίες και τους προβληματισμούς τους,στο τέλος καταλήγουν να ρουφάνε μελαγχολικά  το νερό από τα παγάκια που έχει μείνει από το ποτό τους και να κοιτιούνται χωρίς να λένε τίποτα...

Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να ασχολούμαστε τόσο με αυτό το ζήτημα; Γιατί όλα είναι τόσο σύνθετα, ενώ όλοι κλαιγόμαστε ότι θέλουμε τα πράγματα στη ζωή μας να είναι ξεκάθαρα; Γιατί ενώ όλοι προτιμάμε την αλήθεια, όταν μας την λένε ή μας την δείχνουν με τις πράξεις τους εμείς την αποφεύγουμε; Αυτά και άλλα τόσα ερωτήματα μου έρχονται στο μυαλό, όταν πέφτουν τέτοιες συζητήσεις στο τραπέζι...

Ωστόσο, όσο πιο πολλές απόψεις ακούω πάνω σε αυτό το θέμα, τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι οι άνθρωποι είμαστε τα πιο μαζοχιστικά όντα. Όλοι λέμε ότι θέλουμε τα πράγματα γύρω μας να είναι απλά, ενώ μόλις έρχεται η ισορροπία στη ζωή μας, αρχίζουμε να τρωγόμαστε για το αν αυτή είναι η ιδανική κατάσταση. Η γνώμη μου είναι ότι όλοι λίγο πολύ, ιδιαίτερα στις πιο νεαρές ηλικίες, περνάμε τη φάση που θέλουμε και λίγο την ίντριγκα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν γίνεται μία παρεξήγηση με με κάποια φίλη ή φίλο. Το σωστό θα ήταν να τον  πιάσεις και να του πεις όλη την αλήθεια και εκείνος να κατανοήσει το λάθος του και μετά να είστε μια χαρά. Αυτό, όμως ποτέ δεν γίνεται!(όποιος λέει το αντίθετο να μου αφήσει τα στοιχεία του για να επικοινωνήσω μαζί του και να γράψει ένα άρθρο με τα μυστικά της επιτυχίας τους στις σχέσεις). Τις περισσότερες φορές, κανένας δε θα μιλήσει στον άλλον και αν το κάνει θα πει μόνο το ένα τρίτο από αυτά που θα ήθελε να του πει στην πραγματικότητα. Επιπλέον, ποτέ μα ποτέ μία διαμάχη δύο ανθρώπων δεν μένει ανάμεσα σε αυτούς, σίγουρα ο εμφύλιος μεταξύ τους θα μεταφερθεί και σε τρίτα άτομα που θα πάρουν θέση, όχι απαραίτητα για κακό αλλά επειδή όλοι κρύβουμε βαθιά μια κουτσομπόλα μέσα μας το θεωρούμε χρέος μας να πούμε την γνώμη μας... Κάπως, έτσι λοιπόν καταλήγουμε στις επιπτώσεις που έχουν τέτοιες ιστορίες...

Όμως, το πράγμα γίνεται ακόμα καλύτερο και σύνθετο όταν μπαίνει και το ερωτικό στοιχείο στη σχέση. Σε αυτό το ζήτημα για να πεις μια εμπεριστατωμένη άποψη απλά πρέπει να γράψεις βιβλίο 800 σελίδων και πάλι δεν είναι σίγουρο αν θα μπορέσεις να καλύψεις όλες τις πλευρές αυτού του ζητήματος... Παρόλα αυτά, θα εξετάσω την πλευρά αυτού του θέματος σε συνδυασμό με το θέμα της φιλίας που ανέφερα πιο πάνω. Πότε ένας άνδρας μπορεί να είναι φίλος με μία γυναίκα και το αντίστροφο; Αν υποθέσουμε ότι ο καλύτερος σου φίλος είναι ωραίος, καλός χαρακτήρας, περνάς τέλεια μαζί του και είναι ο μόνος άντρας στον πλανήτη γη που σε καταλαβαίνει...Τότε γιατί να μην είναι και το αγόρι σου; Κάπως έτσι θα μπορούσες να λύσεις και το ζήτημα της φιλίας και αυτό της σχέσης... Αλλά επειδή οι άνθρωποι, όπως αναφέραμε και πιο πάνω είμαστε περίεργα όντα, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε το αν είναι σωστό να χαλάσουμε μία τέτοια σχέση και άλλα τέτοια περίεργα. Από την άλλη, κανένας δεν αντιλαμβάνεται ότι από τη στιγμή που αυτό σου έχει μπει, έστω και σαν ιδέα στο μυαλό τότε τα πράγματα έχουν πάρει άλλο δρόμο από αυτό της φιλίας... Ίσως, η μόνη περίπτωση του να δεις αν πραγματικά κάποιος από το αντίθετο φύλο είναι φίλος ή έρωτας πρέπει να ζήσεις τη σχέση σου μαζί του σε όλες του τις εκφάνσεις. 

Παρόλα αυτά,  κάτι τέτοιο θα φέρει μία σειρά άλλων προβλημάτων... Πιο αναλυτικά, μπορεί να ξεκινήσεις μία σχέση μαζί του και λίγο πιο μετά να διαπιστώσεις ότι όντως ήταν καλύτερο να ήσασταν φίλοι, καθώς το ερωτικό στοιχείο δεν ήταν τόσο δυνατό ώστε να μείνετε μαζί. Μετά, όμως πως μπορείς να κρατήσεις τις ισορροπίες με τέτοιο τρόπο για να μη χαλάσεις τη σχέση σου μαζί του; Θα έχετε και οι δύο το ίδιο επίπεδο ωριμότητας για να κρατήσετε σε φυσιολογικά επίπεδα μία φιλική σχέση και μετά τον χωρισμό; Ο εγωισμός που έρχεται και από τις δύο πλευρές μετά τον χωρισμό δυστυχώς είναι μία συνέπεια που δεν μπορείς να την αποφύγεις...Ωστόσο, αν δεν ζήσεις κάτι ποτέ δε θα μάθεις το πως πραγματικά θα μπορούσε να είναι η ζωή σου. Επομένως, η επιλογή ανάμεσα στο αν θα ρισκάρεις να ζήσεις κάτι δυνατό ή όχι έχει να κάνει με το αν είσαι καλός τζογαδόρος σε θέματα ζωής ή όχι...

TO ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΧΙΟΝΑΤΗΣ ΤΟ 2011...

Για όλους μας τα παραμύθια ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουμε από τη σκληρή πραγματικότητα. Αυτό άλλωστε αποδεικνύει το γεγόνος ότι πάντα υπήρχε στο τέλος το στοιχείο της ηθικής δικαίωσης-κλασσικά ο κακός στο τέλος τιμωρούνταν για το κακό που προκάλεσε στους ήρωες της ιστορίας- αλλά και η τύχη πάντα ήταν με το μέρος των “καλών”.

Όμως, ενδιαφέρον θα είχε αν δίναμε μία δόση ρεαλισμού στα κλασσικά παραμύθια και μπορούσαμε να μεταφέρουμε τους πρωταγωνιστές στον δικό μας κόσμο. Ας παρουσιάσουμε το κλασσικό παραμύθι της Χιονάτης και ας το προσαρμόσουμε όσο μπορούμε (και όσο η δικιά μου φαντασία το επιτρέπει) στις υπάρχουσες συνθήκες...

Αρχικά, η μητριά αν ήθελε να τιμωρήσει και να διώξει με κάποιον τρόπο τη Χιονάτη από το παλάτι θα προσλάμβανε κάποιον δικηγόρο της συνομοταξίας του Κούγια για να οργανώσουν μία στημένη δίκη με ψευδή στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι ο πατριός της δεν συμφωνούσε με τη ζωή που έκανε.( βλέπε υπόθεση Παπαμιχαήλ).

Έπειτα, ο ξυλοκόπος που θα φρόντιζε να δολοφονήσει τη Χιονάτη θα ήταν κατά πολύ μεγάλη πιθανότητα αλλοδαπός που θα αναλάμβανε κάτι τέτοιο για 100 ευρώ και εννοείται χωρίς καμία ασφάλιση αλλά ούτε θα έκοβε δελτίο παροχής υπηρεσίων... Στη σύνεχεια, η Χιονάτη θα έψαχνε να βρει σπίτι κάπου στο κέντρο της Αθήνας που τα νοίκια είναι ακόμα προσιτά και στο τέλος θα κατέληγε σε κάποιο σπίτι φοιτητών(σε αυτή την περίπτωση θα ήταν οι νάνοι) που θα δεχόντουσαν να την φιλοξενήσουν χωρίς να βάλει το χέρι στην τσέπη, εννοείται με απώτερο σκοπό να υπάρξει στο μέλλον κάποια περιπετειούλα με κάποιον από αυτούς. Η Χιονάτη στο δικό μας κόσμο σίγουρα θα ξυπνούσε κατά τις 10.00 το πρωί και θα έλιωνε στα πρωινά, μέχρι τις 12.00 που θα αποφάσιζε να μαγείρεψει κάτι έτσι από φιλότιμο (και σίγουρα θα το θύμοταν την ώρα που θα εμφανίζοταν ο Άκης Πετρετζίκης).

Η κακιά μητριά που σίγουρα θα αντιλαμβανόταν από το facebook ότι η Χιονάτη είναι ακόμα ζωντανή, καθώς θα επισκεπτόταν τακτικά το προφίλ της βλέποντας τα βιντεάκια που θα αναρτούσε και τα σχόλια των φίλων της. Πρώτα, θα τραβούσε καταγγελία στον αλλοδαπό ξυλοκόπο για παράνομη διαμονή στη χώρα και μετά θα προσέγγιζε την ηρωίδα μας με την πρόφαση ότι είναι εκπρόσωπος γνωστής εταιρείας καλλυντικών για να τη δηλητηριάσει...

Λίγο πιο μετά που θα κατεύθαναν οι “νάνοι” στο σπίτι και θα έβλεπαν λιπόθυμη την Χιονάτη στο σπίτι, θα σκάλιζαν το κινητό της και θα διάβαζαν τα εισερχόμενα της για να κάλεσουν κάποιον πρώην, ώστε η αστυνομία και το ασθενόφορο να βρουν αυτόν στο σπίτι και όχι εκείνους και έτσι να αποποιηθούν την ευθύνη. Ψάχνοντας, λοιπόν, θα καλούσαν τον αριθμό αυτού του άντρα που έστειλε τελευταίος κάποιο γλυκανάλατο μήνυμα και αφού του έλεγαν ψέματα ότι η φίλη τους τους εκμυστηρεύτηκε το προηγούμενο βράδυ, μετά από ένα τρελό μεθύσι ότι ενδιαφέρεται για εκείνον, θα εξαφανίζονταν και θα κρυβόντουσαν στο διπλανό διαμέρισμα.

Ο λεγόμενος “πρίγκιπας” ως Ελληναράς που είναι, θα κατεύθανε από την άλλη άκρη της Αθήνας μέσα σε ένα τέταρτο, περνώντας όλα τα κόκκινα φανάρια για να μη χάσει το “γκομενάκι” και σίγουρα επείδη θα ήταν μεσημέρι θα είχε σταματήσει κάπου να τσιμπήσει και κάποιο σουβλάκι. Με τα πολλά θα άνοιγε με μια κλώτσια την πόρτα, κάνοντας επίδειξη της βαρβατήλας του και ως γνήσιο αρσενικό θα ένιωθε την ανάγκη να βοηθήσει την αθώα κόπελα δίνοντας της ένα παθιασμένο γλωσσόφιλο, αγνόωντας φυσικά ότι έχει φάει ένα κιλό τζατζίκι πριν περάσει από το σπίτι.

Η Χιονάτη , μετά από ένα τέτοιο σοκ δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο παρά να συνέλθει με μια άθλια γεύση στο στόμα της. Ωστόσο, έχοντας μπροστά της το εμφανίσιμο παλικάρι που γνώρισε χτες σε ένα μπαρ στο Κολωνάκι δεν θα μπορούσε παρά να αγνοήσει όλες αυτές τις αχαρακτήριστες κίνησεις και να χαμογελάσει. Κάπου εκεί οι εφτά “νάνοι” αυτού του σύγχρονου παραμυθιού θα εμφανίζονταν προσπαθώντας παρουσιαστούν και αυτοί ως ήρωες, κάθως εκείνοι κάλεσαν τον “πρίγκηπα”...

Τέλος, η Χιονάτη, σκεπτόμενη ότι ο “πρίγκιπας” μένει κάπου στο Κεφαλάρι, δεν χάνει ευκαιρία, μαζεύει τα πραγματά της όπως όπως και ανεβαίνει στην λευκή και μεγάλου κυβισμού μηχανή του ήρωα και αφού δίνοντας ένα γενναιόδωρο πόσο στους νάνους για την φιλοξενεία που της χάρισαν απλόχερα, εξαφανίζεται κάπου στα Βόρεια Προάστια. Εννοείται, ότι ένα μήνα μετά έχει αλλάξει το status της στο facebook σε “παντρεμένη με τον...” και έχει αναρτήσει γύρω στις πενήντα φωτογραφίες από τον γάμο της με τον νεαρό.

Δεν ξέρω ποια είναι η δική σας γνώμη για το εν λόγω παραμύθι, αλλά εγω πιστεύω ότι αυτή θα ήταν η ρεαλιστικότερη και πιο σύχρονη εκδοχή της ιστορίας αυτής. Άλλωστε, με τον τρόπο που το παρουσίασα θέλω να πιστεύω ότι όλοι δικαιώθηκαν και αυτοί έζησαν καλά και εμείς, εννοείται, πολύ καλύτερα...

Flash Games...

Κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή και βαριέσαι. Είναι από αυτές τις ιδιαίτερες και διόλου σπάνιες φορές που απλά δεν έχεις να κάνεις τίποτα. Κυριολεκτικά όμως. Ούτε μπροστά στο pc. Από αυτές που κάθεσαι και κοιτάς την οθόνη σαν αποβλακωμένος. Από εκείνες (αν δεν έχεις καταλάβει ακόμα) που στο τέλος αναρωτιέσαι γιατί ζεις, πού είσαι, ποιός είσαι και αρχίζεις μετά ένα συγκλονιστικό, υπεραναλυτικό και απίστευτα ανοργάνωτο διάλογο με τον εαυτό σου για την ύπαρξη, τη ζωή, τον κόσμο. 

Για ένα λεπτό. Το πολύ. Γιατί μετά θυμάσαι ότι αξιαγάπητοι άνθρωποι από όλον τον κόσμο έχουν δημιουργήσει για σένα παιχνίδια στο διαδίκτυο τα οποία για να τα παίξεις δε χρειάζεται να πληρώσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι απόλυτη βαρεμάρα και όρεξη να περάσεις  καθόλου δημιουργικά μερικές ώρες ώσπου να έρθει η νύχτα και να πέσεις στο κρεβάτι (όσοι πέφτουν γιατί δουλεύουν μπράβο τους, έχουν τουλάχιστον δουλειά).

Έχετε παίξει ποτέ το Robot Unicorn Attack; Αν όχι σημαίνει ότι δε βαριέστε αρκετά. Ποιος δε θέλει άλλωστε να ακούει το φοβερό τραγούδι στο background  ενώ οδηγεί ένα robot-μονόκερο με χρωματιστές τρίχες πάνω από φαράγγια και βράχους με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα; Ποιος δε θέλει να… ώπα… αυτό ήταν. Δεν έχει άλλο. Το τραγούδι πάντως είναι φοβερό και ιδιαίτερα κολλητικό. 

Επόμενο παιχνίδι γνωστό σε όλους όσους έχουν καεί ή θέλουν να καούν είναι το Bouncing Balls (προσωπική λατρεία).  Κλασσικό σημαδεύω-και–ρίχνω-από-τρεις-μπάλες-και-πάνω. Δεν έχει καμιά ιδιαιτερότητα σε σχέση με άλλα παρόμοια παιχνίδια εκτός από τον ενοχλητικό ίσως ήχο που κάνουν οι μπάλες όταν σκάνε (το mute είναι από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις όλων των εποχών). Το παιχνίδι αξίζει, γιατί δε χρειάζεται καμία σκέψη για να κάνεις κλικ και να πετάξεις τη μπαλίτσα όπου θέλεις οπότε παράλληλα μπορείτε να διαλογιστείτε και να λύσετε όλα τα προσωπικά, ερωτικά, οικονομικά και υπαρξιακά  σας προβλήματα. 

Το GiveUpRobot 1 (και στην πορεία το 2) ανήκει στην κατηγορία παιχνιδιών που όταν κάνεις το λάθος και αρχίσεις να παίζεις ενώ ετοιμάζεσαι να φύγεις το μόνο που σε ακούν οι άλλοι να λες είναι «Τελευταία πίστα κι έρχομαι!». Φυσικά, δεν πας ποτέ ή όταν καταφέρνεις να πας έχεις τερματίσει το παιχνίδι και οι άλλοι βρίσκονται για βρώμικο στη Μαβίλη μετά την ταινία.  Πάντως προειδοποίηση προς όλους όσους έχουν προβλήματα όρασης, επιληψίας, ημικρανιών κλπ κλπ οι δημιουργοί αυτού του παιχνιδιού αποφάσισαν να του προσθέσουν και μια παρδαλή πανδαισία χρωμάτων και αναλαμπών στα γραφικά, τα οποία αποτελούν αναπόσπαστο και ιδιαίτερα κουραστικό τμήμα του παιχνιδιού.  Η μουσική πάει πακέτο με τα γραφικά, οπότε αν σας κουράσει κλείστε την από την αρχή.

Το τελευταίο παιχνίδι που θα προτείνουμε είναι το Balloons. Όνομα και πράμα. Ένα πιθήκι κρατάει βελάκι και τα πετάει σε μπαλόνια για να σκάσουν. Τα μπαλόνια φυσικά βρίσκονται με διαφορετικό τρόπο τοποθετημένα σε κάθε πίστα , πίσω από μεταλλικούς τοίχους, μέσα σε τούβλα, ανάμεσα σε λάστιχα που κάνουν τα βελάκια να αναπηδάνε κλπ. Ο ήχος που κάνουν τα μπαλόνια – με εξαίρεση την πρόκληση να τα πετύχεις στις διαφορετικές καταστάσεις- όταν σκάνε είναι παρόμοιος με εκείνον που κάνει το περίεργο-υλικό-με-τις-φούσκες-που-όλοι-θέλουμε-να-σπάμε, και είναι και ο δεύτερος κατά σημασία λόγος για τον οποίο το παιχνίδι είναι εθιστικό. Δεν έχει ενοχλητική μουσική, μόνο τον ήχο από τα μπαλόνια οπότε και μόνο για αυτό ανεβαίνει στην εκτίμησή μας. 

Εάν, λοιπόν, βαριέστε τόσο μην κάθεστε και σπαταλάτε το χρόνο σας προσπαθώντας να αποφασίσετε να κάνετε κάτι εποικοδομητικό. Σπαταλήστε το χρόνο σας κάνοντας έτσι κι αλλιώς κάτι ανούσιο! Έχει πλάκα μερικές φορές!

ΜΕΞΙΚΟ-ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ...

 

  Έχετε σκεφτεί ποτέ τι επιρροή μπορεί να έχει στην ζωή και στον τρόπο σκέψης σας η ανάγνωση ενός βιβλίου που για πολλούς θεωρείται ένα είδος χαλάρωσης από το φόρτο εργασίας της ημέρας;; Κάτι ανάλογο μου συνέβη πρόσφατα καθώς διάβαζα ένα από τα βιβλία της Αναστασίας Καλλιόντζη με τίτλο: "θυμάσαι;;" Μάλλον έχει να κάνει με όλους εμάς που ή αγνοούμε ή που ξεχάσαμε να νοιαζόμαστε για το τι συμβαίνει στους γύρω μας. Η “πόλη των νεκρών γυναικών”, όπως ονομάζεται, ήταν το έναυσμα για να αρχίσω να ψάχνω στοιχειά γι’ αυτό το δράμα που ζουν άτυχες γυναίκες εκεί -και γιατί όχι- και σε άλλες μεγαλουπόλεις, αρχής γεννωμένης της Αθηνάς.

 H πόλη Χουάρες του Μεξικού έχει έρθει τα τελευταία χρόνια στη δημοσιότητα λόγω των άγριων δολοφονιών γυναικών που ξεκίνησαν στην περιοχή το 1993 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι νεαρές, φτωχές γυναίκες, το ένα τρίτο των οποίων, περίπου, έπεσαν θύματα απαγωγής επιστρέφοντας από τη δουλειά τους και κατόπιν βρέθηκαν άγρια δολοφονημένες σε διάφορα σημεία μέσα και γύρω από την πόλη. Οι περισσότερες από τις υποθέσεις αυτές μένουν έως και σήμερα μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ. Προσπάθειες έγιναν κατά καιρούς, όμως o δράστης αυτών των αποτρόπαιων πράξεων δεν έχει βρεθεί έως σήμερα.

Πρώτος και βασικός ύποπτος θεωρήθηκε ο Αιγύπτιος χημικός Αμπντέλ Σαρίφ όμως κατά την διάρκεια της φυλάκισης του οι δολοφονίες συνεχιστήκαν. Μια σειρά από άλλους ύποπτους υποκινούμενους, όπως θεωρούνταν από τον Σαρίφ, ήταν : τα μέλη μιας τοπικής συμμορίας, των Los Rebeldes, μια ομάδα οδηγών, οι Los Choferes, που δούλευαν στα λεωφορεία τα οποία μετακινούσαν τις εργάτριες από και προς τα εργοστάσια όπου δούλευαν, καθώς και -συμφωνά με την Νταιάνα Ουάσιγκτον Βαλντέζ (που έχει ασχοληθεί για χρόνια με το θέμα των δολοφονιών λόγο του επαγγέλματος της ως δημοσιογράφος )- μια ομάδα μελών πλούσιων οικογενειών της περιοχής, που είναι γνωστοί σαν Los Juniors.

Το ωριμότερο, ίσως, αίτιο όλων που μπορεί να εξηγήσει των αριθμό αυτών των εγκλημάτων θεωρείτε η σχέση μεταξύ αντρών και γυναικών στη μεξικάνικη κοινωνία. Το γεγονός ότι μια γυναίκα μπορεί να δουλεύει και να κερδίζει τα προς το ζην, και να γίνεται ακόμα και κύρια πηγή εισοδήματος της οικογένειας, στην περίπτωση που ο άντρας είναι άνεργος, θίγει τον παραδοσιακό μεξικάνικο machismo (ματσίσμο, σε ελεύθερη μετάφραση αντριλίκι), δηλαδή την πατριαρχική αντίληψη που δηλώνει ότι ο άντρας είναι η εξουσία σε μια οικογένεια. Λόγω αυτού, λοιπόν, βρέθηκαν όλες αυτές οι γυναίκες δολοφονημένες ή σεξουαλικά κακοποιημένες έχοντας πίσω τους οικογένειες που θρηνούσαν για την τύχη τους.

‘Οταν έγινε φανερό, με το πέρασμα των χρόνων, ότι η κυβέρνηση δεν είχε τη διάθεση ή τη δυνατότητα να τιμωρήσει τους ενόχους, οι συγγενείς των θυμάτων άρχισαν να οργανώνονται σε ομάδες

 Μια από τις πρώτες οργανώσεις που δημιουργήθηκαν ήταν η Voces sin Eco (άηχες φωνές) το 1998 και ακολούθησαν, μετά το 2001, η Nuestras Hijas de Regreso a Casa (Οι Κόρες μας να Γυρίσουν Σπίτι) και οι Las Mujeres de Negro (Γυναίκες στα Μαύρα), αλλά και στην Τσιουάουα η Justicia para Nuestras Hijas (Δικαιοσύνη για τις Κόρες μας) και άλλες. Οι ομάδες αυτές συγκεντρώνουν στοιχεία για τις δολοφονίες και προσπαθούν να ασκούν πιέσεις στην τοπική και ομοσπονδιακή κυβέρνηση όσο μπορούν. Εκατοντάδες θύματα, αγανακτισμένες οικογένειες, δολοφόνοι που δρουν ανενόχλητοι, κυβερνήσεις ανήμπορες να βρουν την άκρη του νήματος για αυτή και για άλλες τόσες παρόμοιες περιπτώσεις, όπως αυτή στην Χουάρες, είναι μερικά δείγματα από το πορτρέτο της κοινωνίας του Μεξικού αλλά και άλλων κοινωνιών που απαρτίζονται από ανθρώπους που ξυπνούν ένα πρωί καταστρέφοντας ζωές.

Eίναι άραγε πράξη απόγνωσης λόγο των κοινωνικών, πολίτικων και  οικονομικών συνθηκών μιας κοινωνίας ή μια θελημένη επιλογή;

ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ: ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΜΕΝΩΝ...

Λίγο η μείωση του βασικού μισθού στα 592 ευρώ,λίγο η σταδιακή κατάργηση του οκτάωρου,λίγο τα υπόλοιπα παράλογα μέτρα του μνημονίου έκαναν επιτέλους τους Έλληνες να αφήσουν τις πολυθρόνες τους και την λατρεμένη τηλεόραση τους και να κατέβουν να δείξουν ενεργά τη δυσαρέσκεια τους! Όμως το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της αντίδρασης ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά γίναμε όλοι ένα, ανεξάρτητα από τις κομματικές μας απόψεις και τις δικές μας πεποιθήσεις. Έτσι, τoν τελευταίο καιρό, πολίτες από κάθε κοινωνική και οικονομική τάξη συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος. Όλοι μαζί διεκδικούν τα εργασιακά δικαιώματα τους που κάποτε θεωρούνταν δεδομένα, ενώ τώρα αποτελούν πλέον παρελθόν...

Συνθήματα του τύπου "πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ.ΟΥΣΤ!", τα όποια συνοδεύονται πάντα και με αντίστοιχες χειρονομίες προς στο μέρος της Βουλής, ακούγονται από τις 18.00 το απόγευμα και μετά από εργαζόμενους, φοιτητές ακόμα και μικρά παιδιά που δίνουν το καθημερινό τους ραντεβού το τελευταίο διάστημα... Όλοι μαζί παίρνουν θέση με σφυρίχτρες και άλλα αντικείμενα που προκαλούν ηχορύπανση και δείχνουν την αγανάκτηση τους στους βουλευτές που πλέον δεν μπορούν καν να ξεμυτίσουν από την Βουλή ή τα σπίτια τους χωρίς τη συνοδεία αστυνομικού. ( το απέδειξαν αυτό τα γεγονότα που συνέβησαν με τον Πεταλωτή και τους 50 διαδηλωτές έξω από το σπίτι του, όπως επίσης και το περιστατικό που πριν 2 μέρες οι βουλευτές έφυγαν σαν τους κλέφτες από τον Εθνικό κήπο...)

Επιπλέον, οι πιο οργισμένοι πολίτες έχουν στήσει σκηνές λίγο πιο κάτω δείχνοντας περισσότερο ζήλο από τους υπόλοιπους. Ωστόσο, ο Έλληνας δεν παύει ποτέ να μην κοιτάει την καλοπέραση του για αυτό άλλωστε έχουν στηθεί παντού καντίνες που προσφέρουν τα κλασσικά εδέσματα του τύπου "hot dog, γλειφιτζούρια, καλαμπόκια" και άλλα... 

Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα η διαδήλωση των αγανακτισμένων είναι κάτι που θα μείνει στην ιστορία, καθώς δεν περιορίζεται μόνο στα μικρά σύνορα της Ελλάδας αλλά υπάρχει και σε άλλες χώρες που η οικονομική κρίση τις έχει φέρει στην ίδια κατάσταση με εμάς, όπως η Ισπανία. Είναι μια γενική αντίδραση απέναντι στην αδικία, στην απατεωνιά και στην εσφαλμένη πολιτική ανθρώπων που τόσα χρόνια ζούσαν εις βάρος μας. Φυσικά, όλοι είχαμε κρατήσει λάθος στάση και είχαμε δείξει ανοχή σε διάφορες ελαττωματικές καταστάσεις εδώ και τόσο καιρό για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο... Όμως, η λύση βρίσκεται στο να καταργήσουμε κάθε εργασιακό δικαίωμα που με τόσους αγώνες στο παρελθόν καταφέραμε να κατοχυρώσουμε; Να δεχόμαστε κάθε μέτρο που μας έχει επιβάλλει το διεθνές νομισματικό ταμείο; Αυτά τα μέτρα που θα ακολουθήσουμε σε πόσο καιρό θα μας βγάλουν από αυτό το οικονομικό αδιέξοδο; Την απάντηση όλων αυτών των ερωτημάτων θα την δούμε τα προσεχώς χρόνια, επομένως το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι υπομονή και να προσπαθήσουμε να προσαρμοστούμε στο νέο αυτό πρότυπο ζωής...