Λίγο η μείωση του βασικού μισθού στα 592 ευρώ,λίγο η σταδιακή κατάργηση του οκτάωρου,λίγο τα υπόλοιπα παράλογα μέτρα του μνημονίου έκαναν επιτέλους τους Έλληνες να αφήσουν τις πολυθρόνες τους και την λατρεμένη τηλεόραση τους και να κατέβουν να δείξουν ενεργά τη δυσαρέσκεια τους! Όμως το πιο σημαντικό στοιχείο αυτής της αντίδρασης ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά γίναμε όλοι ένα, ανεξάρτητα από τις κομματικές μας απόψεις και τις δικές μας πεποιθήσεις. Έτσι, τoν τελευταίο καιρό, πολίτες από κάθε κοινωνική και οικονομική τάξη συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος. Όλοι μαζί διεκδικούν τα εργασιακά δικαιώματα τους που κάποτε θεωρούνταν δεδομένα, ενώ τώρα αποτελούν πλέον παρελθόν...
Συνθήματα του τύπου "πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από εδώ.ΟΥΣΤ!", τα όποια συνοδεύονται πάντα και με αντίστοιχες χειρονομίες προς στο μέρος της Βουλής, ακούγονται από τις 18.00 το απόγευμα και μετά από εργαζόμενους, φοιτητές ακόμα και μικρά παιδιά που δίνουν το καθημερινό τους ραντεβού το τελευταίο διάστημα... Όλοι μαζί παίρνουν θέση με σφυρίχτρες και άλλα αντικείμενα που προκαλούν ηχορύπανση και δείχνουν την αγανάκτηση τους στους βουλευτές που πλέον δεν μπορούν καν να ξεμυτίσουν από την Βουλή ή τα σπίτια τους χωρίς τη συνοδεία αστυνομικού. ( το απέδειξαν αυτό τα γεγονότα που συνέβησαν με τον Πεταλωτή και τους 50 διαδηλωτές έξω από το σπίτι του, όπως επίσης και το περιστατικό που πριν 2 μέρες οι βουλευτές έφυγαν σαν τους κλέφτες από τον Εθνικό κήπο...)
Επιπλέον, οι πιο οργισμένοι πολίτες έχουν στήσει σκηνές λίγο πιο κάτω δείχνοντας περισσότερο ζήλο από τους υπόλοιπους. Ωστόσο, ο Έλληνας δεν παύει ποτέ να μην κοιτάει την καλοπέραση του για αυτό άλλωστε έχουν στηθεί παντού καντίνες που προσφέρουν τα κλασσικά εδέσματα του τύπου "hot dog, γλειφιτζούρια, καλαμπόκια" και άλλα...
Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα η διαδήλωση των αγανακτισμένων είναι κάτι που θα μείνει στην ιστορία, καθώς δεν περιορίζεται μόνο στα μικρά σύνορα της Ελλάδας αλλά υπάρχει και σε άλλες χώρες που η οικονομική κρίση τις έχει φέρει στην ίδια κατάσταση με εμάς, όπως η Ισπανία. Είναι μια γενική αντίδραση απέναντι στην αδικία, στην απατεωνιά και στην εσφαλμένη πολιτική ανθρώπων που τόσα χρόνια ζούσαν εις βάρος μας. Φυσικά, όλοι είχαμε κρατήσει λάθος στάση και είχαμε δείξει ανοχή σε διάφορες ελαττωματικές καταστάσεις εδώ και τόσο καιρό για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο... Όμως, η λύση βρίσκεται στο να καταργήσουμε κάθε εργασιακό δικαίωμα που με τόσους αγώνες στο παρελθόν καταφέραμε να κατοχυρώσουμε; Να δεχόμαστε κάθε μέτρο που μας έχει επιβάλλει το διεθνές νομισματικό ταμείο; Αυτά τα μέτρα που θα ακολουθήσουμε σε πόσο καιρό θα μας βγάλουν από αυτό το οικονομικό αδιέξοδο; Την απάντηση όλων αυτών των ερωτημάτων θα την δούμε τα προσεχώς χρόνια, επομένως το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι υπομονή και να προσπαθήσουμε να προσαρμοστούμε στο νέο αυτό πρότυπο ζωής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου