ΜΕΞΙΚΟ-ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ...

 

  Έχετε σκεφτεί ποτέ τι επιρροή μπορεί να έχει στην ζωή και στον τρόπο σκέψης σας η ανάγνωση ενός βιβλίου που για πολλούς θεωρείται ένα είδος χαλάρωσης από το φόρτο εργασίας της ημέρας;; Κάτι ανάλογο μου συνέβη πρόσφατα καθώς διάβαζα ένα από τα βιβλία της Αναστασίας Καλλιόντζη με τίτλο: "θυμάσαι;;" Μάλλον έχει να κάνει με όλους εμάς που ή αγνοούμε ή που ξεχάσαμε να νοιαζόμαστε για το τι συμβαίνει στους γύρω μας. Η “πόλη των νεκρών γυναικών”, όπως ονομάζεται, ήταν το έναυσμα για να αρχίσω να ψάχνω στοιχειά γι’ αυτό το δράμα που ζουν άτυχες γυναίκες εκεί -και γιατί όχι- και σε άλλες μεγαλουπόλεις, αρχής γεννωμένης της Αθηνάς.

 H πόλη Χουάρες του Μεξικού έχει έρθει τα τελευταία χρόνια στη δημοσιότητα λόγω των άγριων δολοφονιών γυναικών που ξεκίνησαν στην περιοχή το 1993 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι νεαρές, φτωχές γυναίκες, το ένα τρίτο των οποίων, περίπου, έπεσαν θύματα απαγωγής επιστρέφοντας από τη δουλειά τους και κατόπιν βρέθηκαν άγρια δολοφονημένες σε διάφορα σημεία μέσα και γύρω από την πόλη. Οι περισσότερες από τις υποθέσεις αυτές μένουν έως και σήμερα μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ. Προσπάθειες έγιναν κατά καιρούς, όμως o δράστης αυτών των αποτρόπαιων πράξεων δεν έχει βρεθεί έως σήμερα.

Πρώτος και βασικός ύποπτος θεωρήθηκε ο Αιγύπτιος χημικός Αμπντέλ Σαρίφ όμως κατά την διάρκεια της φυλάκισης του οι δολοφονίες συνεχιστήκαν. Μια σειρά από άλλους ύποπτους υποκινούμενους, όπως θεωρούνταν από τον Σαρίφ, ήταν : τα μέλη μιας τοπικής συμμορίας, των Los Rebeldes, μια ομάδα οδηγών, οι Los Choferes, που δούλευαν στα λεωφορεία τα οποία μετακινούσαν τις εργάτριες από και προς τα εργοστάσια όπου δούλευαν, καθώς και -συμφωνά με την Νταιάνα Ουάσιγκτον Βαλντέζ (που έχει ασχοληθεί για χρόνια με το θέμα των δολοφονιών λόγο του επαγγέλματος της ως δημοσιογράφος )- μια ομάδα μελών πλούσιων οικογενειών της περιοχής, που είναι γνωστοί σαν Los Juniors.

Το ωριμότερο, ίσως, αίτιο όλων που μπορεί να εξηγήσει των αριθμό αυτών των εγκλημάτων θεωρείτε η σχέση μεταξύ αντρών και γυναικών στη μεξικάνικη κοινωνία. Το γεγονός ότι μια γυναίκα μπορεί να δουλεύει και να κερδίζει τα προς το ζην, και να γίνεται ακόμα και κύρια πηγή εισοδήματος της οικογένειας, στην περίπτωση που ο άντρας είναι άνεργος, θίγει τον παραδοσιακό μεξικάνικο machismo (ματσίσμο, σε ελεύθερη μετάφραση αντριλίκι), δηλαδή την πατριαρχική αντίληψη που δηλώνει ότι ο άντρας είναι η εξουσία σε μια οικογένεια. Λόγω αυτού, λοιπόν, βρέθηκαν όλες αυτές οι γυναίκες δολοφονημένες ή σεξουαλικά κακοποιημένες έχοντας πίσω τους οικογένειες που θρηνούσαν για την τύχη τους.

‘Οταν έγινε φανερό, με το πέρασμα των χρόνων, ότι η κυβέρνηση δεν είχε τη διάθεση ή τη δυνατότητα να τιμωρήσει τους ενόχους, οι συγγενείς των θυμάτων άρχισαν να οργανώνονται σε ομάδες

 Μια από τις πρώτες οργανώσεις που δημιουργήθηκαν ήταν η Voces sin Eco (άηχες φωνές) το 1998 και ακολούθησαν, μετά το 2001, η Nuestras Hijas de Regreso a Casa (Οι Κόρες μας να Γυρίσουν Σπίτι) και οι Las Mujeres de Negro (Γυναίκες στα Μαύρα), αλλά και στην Τσιουάουα η Justicia para Nuestras Hijas (Δικαιοσύνη για τις Κόρες μας) και άλλες. Οι ομάδες αυτές συγκεντρώνουν στοιχεία για τις δολοφονίες και προσπαθούν να ασκούν πιέσεις στην τοπική και ομοσπονδιακή κυβέρνηση όσο μπορούν. Εκατοντάδες θύματα, αγανακτισμένες οικογένειες, δολοφόνοι που δρουν ανενόχλητοι, κυβερνήσεις ανήμπορες να βρουν την άκρη του νήματος για αυτή και για άλλες τόσες παρόμοιες περιπτώσεις, όπως αυτή στην Χουάρες, είναι μερικά δείγματα από το πορτρέτο της κοινωνίας του Μεξικού αλλά και άλλων κοινωνιών που απαρτίζονται από ανθρώπους που ξυπνούν ένα πρωί καταστρέφοντας ζωές.

Eίναι άραγε πράξη απόγνωσης λόγο των κοινωνικών, πολίτικων και  οικονομικών συνθηκών μιας κοινωνίας ή μια θελημένη επιλογή;