«Την απιστία δεν την συγχωράω για αυτό αν θέλεις να σε αγαπάω ποτέ να μην σκεφτείς να μου την κάνεις γιατί να ξέρεις ότι με ΧΑΝΕΙΣ»..Ορμώμενη την άποψη που έχει η αοιδός αυτού του τραγουδιού περί απιστίας άρχισα να αναρωτιέμαι πώς τελικά ο καθένας μας αντιλαμβάνεται την απιστία σήμερα και πώς αντιδρά πραγματικά σε μία τέτοια περίπτωση;
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κάποια στιγμή βρεθεί σε σχέσεις που κλονίζονται εξαιτίας της απιστίας, είτε αυτή προέρχεται από εμάς τους ίδιους ή από το σύντροφό μας, ή ακόμα και από τους δύο. Η απιστία, ωστόσο, μπορεί να έχει πολλές μορφές όπως : να είναι εγκεφαλική (πόθος η απωθημένο του παρελθόντος πολλές φορές ) ή συναισθηματική(έρωτας με την πρώτη μάτια-ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ να πούμε). Σε κάθε περίπτωση, τα όρια που θέτουμε στον εαυτό μας και στη σχέση μας σε θέματα απιστίας, μπορούν να είναι όσο ελαστικά αποφασίσουμε εμείς οι ίδιοι να είναι, με αποτέλεσμα η προσωπική μας περίπτωση «απιστίας» να κρίνεται μέσα στα συγκεκριμένα πλαίσια .Δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή αντίδρασης στην απιστία παρόλο που τα περισσότερα ζευγάρια αντιμετωπίζουν την απιστία με χωρισμό . Η αλήθεια είναι πως πολύ εύκολα λέμε «αν με απατούσε θα τον/ την χώριζα» πριν μας συμβεί το «μοιραίο» αλλά πολύ σπάνια εμμένουμε σε αυτήν την άποψη χωρίς δεύτερη σκέψη αν τελικά, όντως, συμβεί. Από το αν είσαι ερωτευμένος ή εγωιστής ή και τα δύο μέχρι το αν το έχεις κάνει ή θα το έκανες κι εσύ σε μια αντίστοιχη περίπτωση, πολλά είναι αυτά που παίζουν το ρόλο τους στην απόφαση. O χωρισμός, ειδικά σε πολύ μακροχρόνιες σχέσεις, δεν είναι απόφαση στιγμής ούτε εξίσωση του τύπου απιστία ίσον χωρισμός. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως και η αντίθετη απόφαση, μένουμε μαζί παρά την απιστία, θα ήταν απαραίτητα «βιώσιμη» λύση (η συμβίωση μετά από απιστία είναι πανεύκολη μόνο για τους Σουηδούς για ευνόητους και γνωστούς λογούς!!).
Λίγοι είναι οι απολύτως άνετοι με αυτό το θέμα δηλαδή δε θα έμπαιναν στον πειρασμό να το θυμούνται ή να το αναφέρουν ή ακόμα και να «εκδικούνται» τον απιστήσαντα λεκτικά ή πρακτικά ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Οπότε… μάλλον μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα το βλέπω εγώ .Το θέμα είναι τελικά για ποιο λόγο φτάνει κάποιος στην απιστία. Πλήξη, «ανοησία» της στιγμής, πρόβλημα στη σχέση; Ναι..ναι...ναι υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να απατάει ή να απατήσει τον σύντροφό του. Κάποιοι μόνο από αυτούς είναι οι εξής:
- να μην τον ικανοποιεί η σχέση του και να μην το έχει καταλάβει
- να μην τον ικανοποιεί η σχέση του και από ανασφάλεια να φοβάται να πάει παρακάτω (δύναμη της συνήθειας God damnit !!)
- να έχει χαμηλή αυτό-εκτίμηση και μέσα από αυτόν τον τρόπο να επιζητά συνεχώς επιβεβαίωση
- να μην έχει μάθει να σέβεται τον εαυτό του και κατ’ επέκταση ούτε τον σύντροφό του
- να έχει λανθασμένη αντίληψη για το τι σημαίνει «σχέση και όλα τα συναφή
- να «έτυχε!(δικαιολογίες)
Μάλλον διαφωνώ με την άποψη ότι η απιστία του άλλου αποτελεί συνήθως αιτία χωρισμού κι αυτό μόνο εάν δημοσιοποιηθεί εγώ προσωπικά όσο σκληρό και αν ήταν όσο και αν πληγωνόμουν θα προτιμούσα κάτι περισσότερο τίμιο..
Αν σου γυαλίσει κάποιος άλλος χώρισε και πήγαινε με τον άλλον. Απόλυτο, αλλά ειλικρινέστερο. Και απλούστερο .Κάπου εδώ είναι η ώρα να ακούσω και την δική σας φωνή..Περιμένω με ανυπομονησία!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου